SÖZ KUŞU

SÖZ KUŞU

SÖZ KUŞU

        Bir ince dilim portakal bana bakar

        Gülümseyen bahar, ağlayan çocuk

        Erik ağacının kokusundan

        Yıldız tozları, uslu gelincikler      

                                  Takınaklı karıncalar

                                  Yuvasını yitirmiş garip arı

                                  Uzanıp pamuk şekerini

                                  Çocukluğumun

                                  Yutar gibi

                                  Öpüp okşayacağım bulutlar

                                  Bana bakar

 

                                  On beşinci katından

                                  Dimdik yapının

                                  Altına uzundan don giymiş

                                  Camları siler bir kadın bakar

                                  Sen de bakarsın ara sıra

                                  Tarih bacı.

                                  Kasketine düşüncesinin

                                  Sümbülü iliştirilmiş

                                  Bu tıknaz kabadayıya

                                  Yol vurmuş

                                  Yel vurmuş

                                  Can konmuş

                                  Söz üfürmüş

                                  Tenine

                                  

                                  Kırıldı kırılacak sevdâ sırçası

                                  Nasıl tutmalı

                                  Terlemiş avuçlarımda

                                  Sevgiliye versen olmaz

                                  Çağına uzatsan

                                  Düşürseler yine iyi

                                  Kafana atmasınlar da

                                  Tut Allah aşkına

                                  Yunus sana bakar

                                  Karacoğlan

                                  Anadolu dikilmiş başına

                                  Kırdın mı kırmadın mı

                                  Bakar sana.

 

                                  Ey gönlünün değirmeninde

                                  Düşünce öğüten Ahmet Pelvan

                                  Kispetinden fırlayan bilgi göbeği (Türk kası)

                                  Bu toprağın geçmişi

                                  Bakar sana

                                  Sen de bak onlara

                                  Sevdâ sırçandan

                                  Tütsün Anadolunun

                                  Şirin derdi.

 

                                  Sen söz kuşu

                                  Durma hadi

                                  Yolu uğurlayan

                                  Gözlerine

                                  Gözlerini

                                  Arada bir gülüp gülüp

                                  Tuttuğunda

                                  Kendini nicedir sana tutan

                                  Bu adamı uçur

                                  Uçur dipsiz derinliklerine

                                  Uçurdun diyelim

                                  Ya Türkçenin yerçekimi

                                  Ya gökçekimi

                                  Hançeriyle ana dilinin

                                  Karnına oyup

                                  Kan revân gömdüğün

                                  Gizlerinin.

 

                                  Çocuk! Vakterişmekte

                                  Dille artık kendini

                                  Çevir topacını ruhunun

                                  Türkçele bedenini.

                                  Harâmilerin söz mağarasında

                                  Bir garip Ali Baba’sın

                                  Bilirim

                                  Dağa çıksan

                                  Dağ ağlar

                                  Omzunda şaşkın söz  kuşu

                                  Lâle ağlar

                                  Nedim

                                  Mercimek adaşın

                                  Karamanoğlu uyağın

                                  Bulgur aşın

                                  Gözün kaşın

                                  Sen de ağla ne olur

                                  Kurumuş göz çukurlarından

                                  Balonlar havalanır

                                  Bu umudu nerelerden

                                  Nerelerinden edindin

                                  Dil şenliklerinde

                                  Mahzun gülümsemeni

                                  Bu toprağın memelerinden

                                  Emdiğin Türkçenin sütü

                                  Damağında

                                  Vur kendini uçurumuna

                                  Uçurumuna       

                                  Türkçelenmiş yaşadıklarının.

                                                                                      -----------------------------------------

                                                                                      Haziran 2006, Kadıköy

 

 

 

                                    

 

                             

18 Mayıs 2023, 20:23 | 311 Kez Görüntülendi.

Yazı Detay Reklam Alanı 728x90

TOPLAM 0 YORUM

    Henüz Yorum Yapılmamış. İlk Yorum Yapan Sen Ol.

YORUM YAP

Lütfen Gerekli Alanları Doldurunuz. *

*